Nowoczesna tężnia solankowa powstała w ramach projektu pn.: "Wzrost gospodarczy uzdrowiska Busko-Zdrój poprzez rozwój potencjału endogenicznego i zwiększenie dostępu do zasobów naturalnych".
Projekt był współfinansowany ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego na lata 2014-2020, w ramach osi priorytetowej 7 „Sprawne usługi publiczne”, działanie 7.2 „Rozwój potencjału endogenicznego jako element strategii terytorialnej dla określonych obszarów”.
PODSTAWOWE ARGUMENTY UZASADNIAJĄCE ZGŁOSZENIE DO KONKURSU:
Wiodącą funkcją miasta Busko-Zdrój jest funkcja uzdrowiskowa, dlatego też sprawą priorytetową jest stałe podnoszenie standardu usług uzdrowiskowych i okołouzdrowiskowych. Busko-Zdrój w sposób szczególny dba o swój wizerunek, jako jeden z elementów przyciągających osoby przyjezdne – kuracjuszy i turystów.
Wobec powyższego na południu miasta, pośród zieleni Parku Zdrojowego powstała jedna
z największych i najnowocześniejszych tężni solankowych w Polsce. Dwa pierścienie z tarniny, oddzielone przejściami przypominającymi labirynt prowadzą na dziedziniec, gdzie znajduje się fontanna mgielna. Na szczycie tężni znajduje się taras z widokiem na uzdrowisko i zieleń parkową. Solanka spływająca po tarninie wytwarza aerozol, nasycający powietrze cennymi mikroelementami.
Obok usytuowany jest dom zdrojowy z oranżerią, pijalnią wód i całoroczną mini tężnią. Dodatkowym atutem kompleksu jest jego ponadczasowość i zastosowanie eko rozwiązań. Dach Domu Zdrojowego został pokryty zielenią, a na nim ulokowane są miejskie ule pszczele. Dopełnienie atrakcyjności obiektów stanowi fontanna multimedialna. Fontanna zlokalizowana obok obiektu tężni została zaprojektowana w sposób, dzięki któremu obserwujący mogą zobaczyć różne pokazy wodne i muzyczne. Duże wrażenie robi po zmroku, kiedy zostaje podświetlona.
Dzięki tej inwestycji Uzdrowisko Busko-Zdrój nie stanowi już samodzielnego układu przestrzennego, a jest ogniwem wiążącym z miastem. Powstanie kompleksu i jego usytuowanie, łączy się z występowaniem solanek i użytkowaniem ich drogą zagęszczenia na tężniach, które istniały w Busku od końca XVIII w.
Dzięki tej kluczowej inwestycji wzrośnie rola miasta Busko-Zdrój w regionie i ulegnie wzmocnieniu jego pozycja lidera rozwoju lokalnego w województwie świętokrzyskim. Budowa tężni solankowej
w połączeniu z odnowieniem zabytkowego parku zdrojowego oraz rewitalizacja części obszaru miasta, wpłynie na rozwój turystyki uzdrowiskowej oraz zdrowotnej, a także innych form turystyki. W parku zdrojowym / na terenie wokół tężni są i będą organizowane imprezy, koncerty, sezonowe akcje eko-informacyjne itp., w których mogą uczestniczyć wszyscy mieszkańcy.
Nowe, zielone centrum miasta, powstające wokół tężni, wypełnione jest i będzie kulturą i rekreacją. Oddychanie świeżym powietrzem, w którym unosi się parująca wokół tężni solanka, działa symulacyjnie na pracę układu odpornościowego, wspomagając odbudowę i regenerację błony śluzowej górnych dróg oddechowych.
Miejsce to integruje pokolenia oraz wpłynie na rozwój lokalnej przedsiębiorczości.
W efekcie tego nastąpi zwiększenie zainteresowania miastem nie tylko wśród turystów, ale również wśród mieszkańców, inwestorów, co poprawi jakość życia mieszkańców.
Wykonane w ramach projektu obiekty, stanowią atrakcję turystyczną i stają się wizytówką gminy Busko-Zdrój, bogatej w naturalne zasoby solankowe. Powstanie nowych obiektów uzdrowiskowych wzbogaci ofertę dla kuracjuszy i mieszkańców miasta, ale przede wszystkim wpłynie na rozwój turystyki zdrowotnej tak pobytowej jak i okazjonalnej.
CHARAKTERYSTYKA TECHNICZNA OBIEKTU BUDOWLANEGO:
Tężnia składa się z dwóch pierścieni ścian wraz z wewnętrznymi instalacjami, o wysokości 9,5 m
z wypełnieniem ścian gałązkami tarniny, po których ścieka solanka. Zewnętrzny obrys tężni ma kształt okręgu o średnicy ok. 72 m. i obwodzie ok. 226 m. Pomiędzy pierścieniami znajduje się przejście, prowadzące do środka tężni na okrągły dziedziniec o średnicy ok. 35 m.
Tarninowe ściany od strony dziedzińca mają kształt lekko spłaszczonego okręgu o średnicy ok. 40 m. Do tężni prowadzą dwa wejścia. Wejście główne znajduje się przed budynkiem pijalni, od strony południowo-wschodniej, a także starego Parku Zdrojowego. Za wejściem, droga między ścianami prowadzi: w prawo pod zadaszoną przestrzeń tzw. groty solnej, a w lewo na wewnętrzny dziedziniec w sercu, którego znajduje się fontanna mgielna. Dziedziniec ma nieco inny charakter, gdyż jego rozmiary umożliwiają organizację wydarzeń i imprez kulturalnych.
Na szczycie tężni znajduje się galeria spacerowa, z której można podziwiać przepiękną panoramę uzdrowiska.
Spływająca po gałęziach tarniny solanka pod wpływem wiatru i słońca intensywnie paruje tworząc bogaty mikroklimat, który jest wykorzystywany w profilaktyce i leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych.
Tuż obok tężni usytuowany jest dom zdrojowy z pijalnią wód i całoroczną mini tężnią. Budynek zaprojektowano w formie prostopadłościanu o długości 42,5 m i szerokości 16,1 m. Elewacja zachodnia od strony placu i tężni w całości wykonana jest ze szkła. Elewacje boczne oraz elewację wschodnią wykonano jako transparentną w przyziemiu i z okładziną drewnianą w części górnej. Płaski dach pokryty został zielenią.
„Dom Zdrojowy” to ogólnodostępny, wielofunkcyjny obiekt całoroczny, gdzie goście mają możliwość korzystania z miejscowych wód mineralnych. W budynku znajduje się oranżeria, która kusi nie tylko swoją roślinnością, ale także egzotycznym klimatem oraz całoroczna mini-tężnia.
Zagospodarowanie terenu nawiązuje do istniejącego „Parku za Maskalisem”. Główny plac
o nawierzchni z granitowej kostki brukowej z obiektem tężni znajduje się w punkcie centralnym parku. Plac otoczony jest pasem zieleni zawierającej roślinność słonolubną. Zbiegają się tu ścieżki parkowe od strony północnej, południowej i zachodniej. Między nimi koncentrycznie wkomponowane zostały alejki. Przestrzeń ma zachęcać do spacerów, inhalacji i rekreacji.
W części południowo-wschodniej terenu inwestycji znajduje się plac z fontanną. Jest to przestrzeń
o kształcie zbliżonym do wielokąta, w środku której wykonano fontannę typu „Suchy plac”, czyli
z niecką ukrytą pod płytami z kamienia naturalnego wspartego na podporach, na którym rozmieszczone zostały dysze fontanny w poziomie posadzki.
Atrakcyjne położenie obiektu sprzyja długim spacerom, a ukwiecone aleje oraz zieleń drzew tworzą niepowtarzalną atmosferę wyciszenia i spokoju.
Korzyści związane z realizacją przedsięwzięcia:
- wzrost atrakcyjności obszaru pod względem uzdrowiskowym i turystycznym,
- wzrost atrakcyjności miasta do inwestowania,
- zwiększenie zaangażowania mieszkańców w sprawy lokalne (organizacja wydarzeń będzie sprzyjała integracji lokalnej społeczności, w tym także integracji z kuracjuszami),
- zapewnienie możliwości udziału osób niepełnosprawnych w życiu społecznym,
- zmniejszenie bezrobocia (w związku z realizacją projektu zatrudniono 4 osoby,
ponadto nowe miejsca pracy w sektorze turystycznym, wygenerują co najmniej kilka nowych miejsc pracy w innych sektorach).
- wzrost liczby kuracjuszy/turystów odwiedzających Busko-Zdrój,
- poprawa zdrowia osób dorosłych, jak i dzieci,
- poprawa bezpieczeństwa publicznego poprzez montaż monitoringu w miejscach publicznych.