PROGRAM KOMITETU

1. Europa Ojczyzn czy Federacja
Należy utrzymać i pooprawiać obecny model Unii Europejskiej, opartej na bliskiej współpracy państw członkowskich przy jednoczesnym tworzeniu wspólnych polityk, instytucji i silniejszego procesu integracji.

2. Wprowadzenie w Polsce waluty euro
Powinno być poprzedzone debatą z Polakami ale dopiero w momencie, gdy Polska będzie spełniać warunki niezbędne do przystąpienia do strefy RM2.

3. Migracja do UE z państw trzecich
Migrację z państw trzecich dzielimy na: niekontrolowaną i nielegalną migrację, którą określamy mianem kryzysu migracyjnego. W tym przypadku konieczna jest zarówno pomoc na miejscu (tworzenie miejsc pracy, niwelowanie problemów z brakiem wody czy żywności) jak i uszczelnianie granic czy wzmocnienie straży granicznej.
Kolejnym aspektem migracji z państw trzecich jest zaopiekowanie się migrantami, którzy już są w Europie.
Unia Europejska stoi przed poważnym wyzwaniem opracowania wspólnego systemu azylowego dla całej UE i spójnego systemu migracyjnego – legalnej migracji na teren UE.

4. Walka z plastikiem
Pod koniec marca Parlament Europejski przyjął tzw. dyrektywę plastikową,
która zakazuje sprzedaży wyrobów jednorazowego użytku z tworzyw  sztucznych w ciągu dwóch lat od wejścia w życie dyrektywy. W pełni  popieramy jej zapisy. Elementem walki z nadmierną produkcją  plastikowych śmieci powinno być wprowadzenie w Polsce systemu  kaucyjno-depozytowego, czyli możliwość zwrotu kaucji za opakowania  zarówno jednorazowe jak i wielorazowe (jak np. szklane butelki) w sklepach. Co więcej, konieczne jest wprowadzenie efektywnego systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta (ROP) dla odpadów
opakowaniowych, czyli większa odpowiedzialność podmiotów wprowadzających do obiegu tworzywa sztuczne. Dostrzegając skalę problemu z inicjatywy posłów Platformy Obywatelskiej - Koalicji Obywatelskiej powołany został Parlamentarny Zespół „Zerwij z Plastikiem".

5. Budżet unijny, w tym m.in. fundusze UE dla Polski
Wynegocjujemy z budżetu UE co najmniej 100 mld zł więcej niż jest w stanie wynegocjować rząd PIS.
 Priorytetowe obszary, na które powinny być przeznaczane fundusze strukturalne i fundusz spójności to:
- służba zdrowia (infrastruktura ale również tzw. projekty miękkie)          
- uzupełnienie infrastruktury technicznej: drogi, kolej, transport publiczny w miastach i miasto-wieś;
- innowacyjne działania w przedsiębiorstwach;
- edukacja - infrastruktura i sam proces nauczania           
- walka ze smogiem            
- rewitalizacja miast
- digitalizacja - sieci internetowe i usługi poprze Internet np. e-zdrowie. e-edukacja, e-administracja
- Instrument „Łącząc Europę” - infrastruktura transgraniczna, energetyka, wsparcie małych i średnich przedsiębiorstw
- fundusze dystrybuowane z Brukseli - badania naukowe, badania w zakresie obronności , wsparcie przemysłu obronnego, wsparcie sprawiedliwej transformacji regionów (po-górniczych)

6. Polityka spójności po 2020 r. – centralizacja czy dalsza decentralizacja
Najważniejsza jest skuteczność i efektywność w wydatkowaniu funduszy europejskich. Polska po 1989 r. ma dobrze funkcjonujący samorząd. Metoda daleko idącej decentralizacji polityki spójności jest dla Polski jak najbardziej korzystna. Co więcej wzmacnia procesy demokratyczne.

7. Relacje UE – Wielka Brytania po brexicie
Rząd polski musi wspierać starania całej UE o zapewnienie jak najlepszych warunków obywatelom Unii Europejskiej, którzy pozostaną w Wielkiej Brytanii po brexicie. Wsparcie całej UE zapewni podmiotowe warunki pracy i pobytu ponad milionowej społeczności Polaków w Wielkiej Brytanii.

8. Budowa gazociągu Nord Stream 2 w świetle przyjęcia dyrektywy gazowej
Polska powinna konsekwentnie domagać się prowadzenia przez Unię Europejską w obszarze gazu polityki podobnej jak w sektorze energii elektrycznej – w kierunku jednolitego, konkurencyjnego rynku gazu. Od tych zasad nie powinno być wyjątków. Gwarantem bezpieczeństwa energetycznego Polski jest solidarność energetyczna krajów Unii Europejskiej i zapewnienie nieprzerwanych dostaw gazu w przypadku zakłócenia jego dostaw. Z tego powodu kluczowe jest intensywne prowadzenie w Polsce inwestycji w infrastrukturę przesyłową, interkonektory i magazyny gazu.

Rozbudowa terminala LNG w Świnoujściu oraz zainstalowanie do 2022 r. pływającego terminala LNG w Zatoce Gdańskiej da Polsce szanse na odgrywanie roli hubu LNG w Europie Centralnej. Jednak przy zachowaniu konkurencyjności zakupów LNG, bez preferowania jednego kraju dostawcy.
Rynek gazu w Polsce jest obecnie poddany wtórnej monopolizacji, ze szkodą dla wolnego i konkurencyjnego handlu gazem oraz ze stratą dla klientów indywidualnych i przemysłowych, którzy nie mogą otrzymać gazu po uczciwej cenie. Prowadzona przez ostatnie 4 lata polityka gazowa rządu PiS stanowi jeden z największych elementów ryzyka politycznego i gospodarczego dla Polski. To w konsekwencji, w krótkiej perspektywie, może doprowadzić do utraty konkurencyjności istotnych gałęzi polskiej gospodarki.

W ramach Strategii Energetycznej Polski do 2050 r. konieczne jest pilne znalezienie takich rozwiązań technologicznych, które spowodują skokowy wzrost krajowej produkcji (nie tylko wydobycia) gazu, zmieniając zasadniczo bilans gazowy w Polsce. Należy zmienić dotychczasowy sposób myślenia, że jako kraj jesteśmy skazani w przeważającej części na import gazu do Polski. Czynione obecnie olbrzymie nakłady finansowe na infrastrukturę wydobywczą na Szelfie Norweskim, rozbudowę systemu przesyłowego w Danii czy na podwodne gazociągi na Bałtyku, mogą nie przynieść pożądanych rezultatów i zagrozić cenom gazu w Polsce.