Najliczniejszą z nich jest Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci/EPL), w której zasiada 218 z 750 europosłów. Druga pod względem wielkości Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim (S&D) ma 186 europosłów. Trzecią siłą w PE są Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy (EKR) z 74 mandatami.

Trzy główne frakcje polityczne w PE skupiają zdecydowaną większość europosłów z Polski, tj. 45 z 51 eurodeputowanych. 22 z nich, należących do Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego, zasiada w ławach EPL. Kolejnych 18, głównie z Prawa i Sprawiedliwości, jest członkami EKR. Natomiast pięciu europosłów, w szczególności Sojuszu Lewicy Demokratycznej i Unii Pracy, należy do S&D.

Pozostałe grupy polityczne w Parlamencie Europejskim to: Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy (ALDE), którą tworzy 68 posłów do PE, Grupa Zielonych/Wolny Sojusz Europejski (Zieloni/WSE) z 52 europosłami oraz Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (GUE/NGL), w której zasiada 52 europosłów.

Przedostatnia pod względem liczebności jest Grupa Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej (EFDD) z 44 mandatami. Grupy polityczne można tworzyć również w trakcie kadencji Parlamentu Europejskiego, czego przykładem jest powstała w 2015 r. Grupa Europa Narodów i Wolności (ENW), która jest najmniej liczną grupą, posiadającą 34 członków.

Pozostałych 22 europosłów jest niezrzeszonych.

W EFDD zasiada jeden polski eurodeputowany - Robert Iwaszkiewicz (Wolność), w ENW jest ich dwóch – Michał Marusik i Stanisław Żółtek z Kongresu Nowej Prawicy, natomiast trzech polskich europosłów jest niezrzeszonych. Są to: Jacek Saryusz-Wolski i Kazimierz Ujazdowski (bezpartyjni) oraz Dobromir Sośnierz (Wolność).

Polskich przedstawicieli nie mają ALDE, Zieloni/WSE i GUE/NGL

Grupa polityczna musi składać się z co najmniej 25 posłów do PE wybranych w co najmniej jednej czwartej państw członkowskich (tj. w co najmniej siedmiu państwach członkowskich). Poseł do PE może należeć tylko do jednej grupy politycznej.

Zazwyczaj Parlament nie ocenia podobieństwa poglądów politycznych członków danej grupy. Tworząc grupę, posłowie z definicji akceptują wspólną przynależność polityczną. Tylko w razie zakwestionowania podobieństwa poglądów przez samych posłów Parlament musi ocenić, czy grupa powstała zgodnie z przepisami.

Grupy polityczne (a także posłowie niezrzeszeni) mogą zatrudniać personel i korzystać z udogodnień administracyjnych finansowanych z budżetu Parlamentu. Prezydium Parlamentu uchwala zasady zarządzania środkami finansowymi i infrastrukturą oraz zasady kontroli ich wykorzystania.

Przyznawane fundusze mają pokrywać nie tylko koszty administracyjne i operacyjne związane z personelem zatrudnionym przez grupę polityczną, ale również koszty działań politycznych i informacyjnych powiązanych z działalnością polityczną w UE.

Fundusze te nie mogą być natomiast przeznaczone na finansowanie jakiejkolwiek formy kampanii wyborczej na szczeblu europejskim, krajowym, regionalnym czy lokalnym, ani też na finansowanie partii politycznych na poziomie krajowym lub europejskim oraz organizacji od nich zależnych.

O przydziale miejsc na sali obrad plenarnych dla grup politycznych, posłów niezrzeszonych i przedstawicieli instytucji Unii Europejskiej decyduje Konferencja Przewodniczących (liderzy grup politycznych i przewodniczący Parlamentu Europejskiego) na początku każdej kadencji. W czasie ostatnich kadencji grupy polityczne zasiadały na sali według schematu wykresu kołowego, ze wszystkimi liderami grup politycznych w pierwszym rzędzie, chyba że w trakcie kadencji powstała nowa grupa polityczna.

Wybory europejskie odbywają się co pięć lat. Najbliższe odbędą się 23-26 maja 2019 r., poprzednie odbyły się 22-25 maja 2014 r.