Ks. dr Szymon Tracz, bielsko-żywiecki konserwator architektury i sztuki sakralnej, cytowany w komunikacie diecezji, wskazał, że konserwacji przede wszystkim poddano niezwykle dekoracyjną, młodopolską polichromię z początku XX w. Pokrywa ona stropy prezbiterium i nawy.

„Na jej tle doskonale prezentuje się późnobarokowy ołtarz główny oraz dwa ołtarze boczne wykonane w drugiej połowie XVIII w. według projektów architekta królewskiego Francesca Placidiego. Były bardzo mocno zniszczone przez wszechobecną wilgoć i drewnojady. Udało się przywrócić oryginalną kolorystykę struktur oraz złocenia i srebrzenia” – powiedział ks. Tracz.

Duchowny wskazał zarazem, że konserwacji poddano obrazy i rzeźby.

Ks. Tracz dodał, że konserwacji poddano zespół kamiennych i marmurowych epitafiów rodziny Porębskich i Szembeków, znajdujących się we wnętrzu kościoła. „Do dawnej świetności przywrócono niezwykle dekoracyjne, wykonane z czarnego marmuru dębnickiego i zdobione panopliami epitafium Andrzeja Porębskiego, poległego śmiercią rycerską w 1660 r.” – poinformował.

Dawną kolorystykę odzyskał XVIII-wieczny konfesjonał i prospekt organowy. „Pracami objęto także konserwację stolarki okiennej i drzwiowej. Równocześnie wymieniono spróchniałe belki w obrębie podwalin kościoła oraz w części przywieżowej. Zmodernizowano instalację elektryczną oraz zamontowano antywłamaniową i przeciwpożarową. Zakonserwowano wnętrze bocznej kaplicy św. Barbary, zakrystii i tzw. babińca” – wyliczył cytowany w komunikacie ks. dr Szymon Tracz.

Grojecki kościół jest częścią powstającego Beskidzkiego Muzeum Sakralnej Architektury Drewnianej Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Obejmuje ono sześć świątyń: w Polance Wielkiej, Grojcu, Gilowicach, Łodygowicach, Nidku i Osieku, a także budynek, w którym znajdowała się niegdyś szkoła parafialna w Starej Wsi. Prace są niezbędne, by te obiekty przetrwały. Pięć z nich uległo już daleko idącej degradacji.

szf/ mam/