Parlament Europejski zagłosował za przepisami zmieniającymi dopuszczalne wartości ekspozycji na ołów i diizocyjaniany w miejscu pracy. Pierwsza z tych norm była niezmieniana od 1982 roku, drugiej jeszcze nigdy nie sformułowano.
Zgodnie z danymi Komisji Europejskiej każdego roku w UE od 50 do 150 tysięcy pracowników jest narażonych na kontakt z ołowiem, a 4,2 miliona ma styczność z diizocyjanianami. Obie substancje są szeroko stosowane do renowacji budynków oraz do produkcji baterii, turbin wiatrowych i zapalniczek do pojazdów elektrycznych.
Nowe prawo, uzgodnione już z państwami członkowskimi i przyjęte przez PE 589 głosami za, 10 głosami przeciw, przy 40 głosach wstrzymujących się, ma na celu skuteczniejszą ochronę zdrowia pracowników poprzez obniżenie limitów narażenia na te substancje.
„Dziś osiągnęliśmy realne i konkretne wyniki, które będą odczuwalne dla milionów ludzi. Nie każdego dnia możemy zapewnić lepsze środowisko pracy dla ponad czterech milionów pracowników. Ponadto w ten sposób możemy zapewnić, że zielona transformacja będzie sprawiedliwa społecznie. To prawdziwy krok naprzód w zakresie ochrony pracowników” – powiedział po głosowaniu sprawozdawca projektu, duński eurodeputowany Nikolaj Villumsen.
Wartości graniczne dla ołowiu zostały zaktualizowane po raz pierwszy od 1982 roku. Nowe limity będą ponad czterokrotnie niższe obecnych wartości: limit narażenia zawodowego zostanie ustalony na 0,03 mg/m3, a biologiczna wartość graniczna na 15 µg/100 ml. Komisja Europejska będzie musiała zmienić te limity w ciągu pięciu lat, aby lepiej chronić pracownice w wieku rozrodczym. Jak wynika z najnowszych danych naukowych, narażenie na ołów może wpływać na płodność kobiet i mężczyzn oraz rozwój płodu. Może również uszkadzać układ nerwowy, nerki i powodować wysokie ciśnienie krwi.
Dopuszczalne wartości ekspozycji na kontakt z diizocyjanianami zostały ustalone po raz pierwszy w historii. Substancje te są jedną z najczęstszych przyczyn astmy zawodowej i mogą powodować reakcje alergiczne. Nowe regulacje ustalają limit narażenia zawodowego dla diizocyjanianów na poziomie 6 µg NCO/m3 (maksymalne stężenie, na jakie pracownik może być narażony w ciągu ośmiogodzinnego dnia pracy) oraz 12 µg NCO/m3 dla narażenia krótkoterminowego (tj. przez okres 15 minut). Komisja Europejska dokona przeglądu tych limitów do 2029 roku.
Aby przegłosowane w PE przepisy weszły w życie, Rada UE będzie jeszcze musiała formalnie zatwierdzić tekst, przed jego publikacją w Dzienniku Urzędowym UE.
mam/